جوشکاری انفجاری
تاریخچه و سیر پیشرفت جوشکاری انفجاری
گرچه جوشکاری انفجاری در قرن حاضر روشی شناخته شده است، اما روش های متداول جوشکاری که هم اکنون برای اتصال قطعات مختلف به کار می روند، از سه هزار سال پیش از میلاد شناخته شده بودند. تا قرن نوزدهم تنها روش اتصال قطعات به یکدیگر، روش فورجینگ (آهنگری) بود تا اینکه با پیدایش باطری های الکتریکی، ژنراتورها و استفاده از اکسیژن و استیلن، فرایند جوشکاری به روش ذوبی اختراع شد و تاکنون با ابداع روش های نوین جوشکاری پیشرفت های زیادی در این زمینه صورت گرفته است که از آن جمله می توان به جوشکاری قوسی بافلاکس محافظ، جوشکاری با پرتو الکترون ها و جوشکاری با لیزر اشاره کرد.
جوشکاری انفجاری بعد از جنگ جهانی اول موردتوجه قرار گرفت. در طول این جنگ، مشاهده شد تکه هایی که از متلاشی شدن پوشش فلزی گلوله های توپ یا بمب، با سرعت خیلی زیاد رها می شدند، در تیرهای فولادی و دیگر سطوح فلزی فرو می رفتند، اما در آن زمان هیچ برخورد علمی با این موضوع نشد. اولین کسی که جوشکاری تحت سرعت بالای برخورد را مورد توجه قرارداد «کارل» بود. او در آزمایش های خود، دو نیمه برنج سخت که توسط مواد منفجره و تحت سرعت بالا به یکدیگر برخورد کرده بودند را مورد بررسی قرارداد و متوجه شد که این اتصال بر اثر ذوب به وجود نیامده است بلکه توسط مکانیزم جوش در فاز جامد تشکیل شده است و عامل اتصال دو قطعه، ایجاد موج در سطح مشترک آنها بوده است.
● مکانیزم جوشکاری انفجاری
جوش انفجاری، تحت ضربه ای مایل و با سرعت بالا انجام می گیرد. به این ترتیب که انفجار باعث می شود تا یک موج ضربه ای مایل در فصل مشترک قطعات ایجاد شود. همین امر موجب می شود فلز جامد به صورت سیال رفتار کند. بر اثر همین ضربه، قشر جهنده ای از ذرات فلز با سرعت زیاد در سطح دو فلز تشکل می شود که به آن جت فلز گویند و باعث تمیزشدن سطح دو صفحه از اکسید و مواد خارجی شده و بر اثر فشار حاصل از انفجار، عمل اتصال انجام می پذیرد.
فرم کلی یک جوش انفجاری در شکل (۱) نشان داده شده است. در این شکل، صفحه بالایی موسوم به «صفحه پرنده» است که با زاویه ? نسبت به صفحه زیرین موسوم به «صفحه ساکن» قرار داشته و صفحه ساکن نیز روی یک تکیه گاه به نام سندان قرار دارد. سطوح فوقانی صفحه پرنده، توسط یک لایه ضربه گیر محافظت می شود و این قشر ضربه گیر می تواند از لاستیک پلی تن یا مقوا و یا حتی یک قشر ضخیم رنگ باشد. یک لایه از مواد منفجره به صورت ورقه ای و یا به شکل پودری، بر روی قشر محافظ قرار می گیرد.
فشار زیاد برخورد دوصفحه و امواج حاصل از انفجار، باعث به وجود آمدن نیروی زیاد می شود، به طوری که از مقاومت فلز در ناحیه تماس، می توان صرفنظر کرد و ماده را همانند یک سیال درنظر گرفت. بنابراین لازم است با فلز همانند یک سیال رفتار شده و در محاسبات همانند یک سیال عمل شود. اندازه سرعت صفحه پرنده، به نوع و میزان و همچنین چگالی ماده انفجاری بستگی دارد.
شکل۲ زمان کوتاهی پس از انفجار را نشان می دهد. قبل از اینکه موج به انتهای خرج برسد، جهت سرعت صفحه پرنده پس از انفجار، به سهولت قابل تشخیص نمی باشد.
ماهيت پيوند:
اشتراك بين دو قطعه در جوشكاري انفجاري هميشه به صورت موج است كه اندازه موج بستگي به شرايط ضربه به كار برده شده دارد.حفرهاي بزرگ ولايه ذوب شده مستمر اغلب حاوي تعدادي از خلا ءهاي كوتاه وديگر موارد گسست است كه باعث كاهش استحكام وشكل پذيريمي گردد.انحرافات كوچك در شرايط ضربه كه يك جوش مشترك تخت ايجاد مي شود مي تواند منجر به فقدان پيوند شود.
خواص مواد منفجره:
مواد منفجره در جوشكاري انفجاري امكان انفجار را با سرعت 6500ft/s تا9800ft/s ) 2000 تا 3000 m/s ( مي دهد و ان عموما نياز به ايجاد شرايط ضربه مورد نياز وبراي شرايط بهينه جوشكاريدارد.سرعت انفجار بستگي به تركيبات،ضخامت وبسته بندي با شدت بارگزاري دارد.
فاصله پايه جدا:
افزايش فاصله پايه جدا باعث افزايش ضربه بين اجزاء اصلي و اوليهمي شود.در يك وضعيت زاويه اي ،زاويه موجود عموما گستره بين يك و هشت درجه مي باشد.
كيفت اتصال:
كيفيت يك جوش انفجاري بستگي به ماهيت مشترك دارد و تاثير فرايند بر روي خواص اجزاء فلزي مي باشد. خواص فلز شامل مواردي چون استحكام،سختي و شكل پذيري مي باشد.
تستهاي غير مخرب:
به موجب ماهيت جوشهاي انفجاري تستهاي غير مخرب تقريبا به روش التراسونيك انجام مي گيرد ودر مواردي كه بين فلزات اختلافات چشم گيري وجود داشته باشد از تست راديوگرافي استفاده مي شود.
تستهاي مخرب:
از تست مخرب براي شناساي استحكام جوش وتاثير فرايند برروي خواص فلزات اصلي يا مبنا مورد استفاده قرار مي گيرد.
تست قلم:
از تست قلم براي شناساي يكپارچگي پيوند در يك جوش انفجاري استفاده مي شود.اين تست از طريق تقسيم كردن يك قلم در داخل وامتداد مشترك مورد استفاده قرار مي گيرد.اگر جوش داري كيفيت خوبي نباشد در امتداد مورد مشترك در جلوي نقطه قلم جوش مي شكند واگر جوش با كيفيت باشد قلم از طريق نقطه ضعيف تر دو فلز مجاور بريده مي شود.
ازمايش متالوگرافي:
متالوگرافي ميتوانداطلاعات خوبي درباره كيفيت يك جوش انفجاري به ما بدهد.يك الگوي موجي خوب شكل گرفته وخوب تعريف شده نشان دهنده يك جوش خوب وباكيفيت است كه بستگي به تركيبات فلزي كه مورد ارزيابي دارد.نمونه هاي كه ازمايش بر روي انها انجام مي گيرد بايد از يك ناحيه كه دلالت به كل جوش دارد انجام مي گيرد.
روشها ودستورالعملهاي جوشكاري:
(الف):نوع درزها یا اتصالها:جوشکاری انفجاری محدود به درزهایی است که هم پوشانی داشته باشند یا سطوح لب به لب با شند.هم پوشانی و جوش در این گونه اتصالات می بایستی به مقدار کافی طولانی باشند تا اطمینان از شکسته نشدن در حین کار یعنی برش دادن نقاط مشترک حاصل گردد.
(ب):اماده سازی سطح:سطوحی که می خواهند به هم جوش بخورند باید تمیز و عاری از هر گونه گرد و غبار و کثیفی با شند تا جوش به خوبی انجام گیرد و استحکام خوبی داشته با شد.به طور کلی سطح پرداخت 150 میکرو اینچی یا بهترازان برای بدست اوردن جوشی با کیفیت بالا مورد نیاز است.
(ج):فیکسچر بندی و پشتیبانی: برای پوشش دادن با یک قطعه اولیه با ضخامت نسبی فضا دهندها معمولا در پیرامون بیرون لبه های پلیت روکش دهنده قرار می دهند.در خلال روکش دادن پلیتهای با مبنای ضخیم تر ویا قطعات پشتیبان قطعه مبنا معمولا به صورت مستقیم ویا روی زمین قرار داده می شود.
قابلیتها و محدودیتها:
ویژگی فرایند انفجاری این است که قابلیت اتصال انواع فلزات مشابه و غیر مشابه را دارد.محدوده ترکیبات فلزات غیر مشابه که با جوشکاری انفجاری جوش داده می شوند از فولادهای کربنی و فولادهای زنگ نزن است تا انهای که از لحاظ متالورژیکی جوشکاری انها با فرایندهای جوشکاری ذوبی تا فرایندهای اتصال نفوذی مانند الومینیوم یا تیتان تا فولاد میسر نیست.فرایند جوشکاری انفجاری رامی توان برای اتصال قطعاتی با ابعادی وسیع به کار برد.ظخامت قطعه اولیه ممکن است از گستره 0.001 تا 1.25 اینچ باشد.این امر بستگی به مواد دارد.
کاربردها:
هر فلزی که دارای استحکام ونرمی کافی برای مقاومت در قبال تغیر شکل لازم در سرعتهای زیاد همراه با فرایند باشد می توان از فرایند جوشکاری انفجاری استفاده کرد.
فلزاتی که هنگام برخورد دو قطعه ترک بر می دارند را نمی توان با این فرایند جوشکاری کرد.فلزاتی که حداقل5 تا6 درصد در 2 اینچ طولانی می شوندودر ضربه v دارای استحکام((13.6j/10-ft-ib فاقی جناقی شارپی یا بیشتر هستند را می توان توسط این فرایند جوش داد.
روکش کاری:
روکش صحفه کاربرد اصلی تجاری جوشکاری انفجاری را تشکیل میدهد.کاربرد انفجاری روکش صحفه در وضع تازه جوش شده معمولا عادی است زیرا سختی حاصله در سطح فصل مشترک وقوع می یابد لطمه زیادی به خواص مهندسی جسم نمیزند.با وجود این در بعضی موارد کاری ممکن است عملیات حرارتی بعد از جوش لازم گردد.صفحات روکش ضمن جوشکاری مقداری پیچیدگی پیدا می کنند که باید صاف گردنند تا تختی استاندارد را به دست اورند.سر پوش مخازن فشاری وسایر قطعات را می توان با صفحات روکش شده توسط تکنیکهای سنتی شکل دهی گرم یا سرد ساخت.
جوشکاری انفجاری را می توان برای روکشی داخل وخارج سطوح استوانه ها به کار برد. اتصالات واسته ای بین دو فلز غیر هم جنس را میتوان با فنون (exw )جوش داد.آلومنیوم،مس وفولاد بیشترین موادی هستند که در سیستمهای الکتریکی به کار می روند واتصالات بین آنها اغلب باید دارای خواص ویژۀ خود باشند.
ایمنی:
مواد منفجره افزارهای انفجاری جزئ از جوشکاری انفجاری هستند.چنین مواد و ابزارهای ذاتا خطرناک هستند.روشهای ایمنی برای حمل و نقل انها وجود دارد.به هر حال در صورتی که مواد درست به کار برده نشوند ممکن است باعث زخمی و کشته شدن لطمه خوردن به ساختمانها گردند.مواد منفجره باید توسط افراد صلاحیتدار که در این کار تجربه دارند حمل و نقل شوند. روش های ایمنی حمل ونقل باید منطبق برمقررات کشوری با شد. مقررات مربوط به فروش ،حمل،انبارکردن و کاربرد مواد منفجره از طرف مقامات کشوری تنظیم و باید مورد اجراء گزاشته شود.
جوشکاری انفجاری و کاربردهای آن
در این مقاله، سعی شده است تعریفی کلی از فرایند جوشکاری انفجاری، همراه با برخی عوامل موثر در این روش، ارائه شود.
در این مقاله، سعی شده است تعریفی کلی از فرایند جوشکاری انفجاری، همراه با برخی عوامل موثر در این روش، ارائه شود. البته از آنجا که حل تحلیلی فرایند جوشکاری انفجاری، به متغیرهای بسیاری از جمله جنس صفحات، فاصله صفحات، زاویه صفحات نسبت به یکدیگر، نوع مواد منفجره، سرعت انفجار و بسیاری عوامل دیگر بستگی دارد، فقط به بررسی مکانیزم روش و برخی راه حل های تجربی مطرح در این زمینه، خواهیم پرداخت. همچنین، شبیه سازی موج های فصل مشترک قطعات، خصوصیات مواد منفجره و برخی کاربردهای متداول جوشکاری انفجاری را بررسی خواهیم کرد.
جوشکاری را می توان فرایند اتصال دو یا چند جسم (اغلب فلزی) توسط متمرکزکردن نیرو برای یکپارچه کردن جسم نامید. شاید اولین عمل اتصال فلزات در زندگی انسان، لحیم کاری بوده که معمولاً از یک فلز واسطه برای اتصال دو فلز استفاده می شده است. فرایندهای اولیه جوشکاری نظیر جوشکاری به روش آهنگری یا پرس کاری سرد که حدود ۴هزارسال پیش توسط انسان مورداستفاده قرار می گرفت، فرایندهای جوشکاری در فاز جامد بودند. در قرن حاضر، روش های دیگری نظیر جوشکاری اصطکاکی، جوشکاری پاششی و جوشکاری اولتراسونیک که همگی در فاز جامد صورت می گیرد، ابداع شده است. جدیدترین فرایند جوشکاری در فاز جامد، جوشکاری انفجاری است. چگونگی جوشکاری انفجاری، به عوامل متعددی نظیر مکانیزم عمل، نوع مواد منفجره، نوع فلزات که می بایستی جوش داده شوند و بسیاری عوامل دیگر بستگی دارد، که بررسی تحلیلی آن را مشکل می سازد. مثلاً، مشکلاتی که بر اثر انعکاس امواج صوتی ناشی از انفجار در صفحات به وجود می آید، غالباً رضایت بخش نیستند، اما چون حجم بسیار زیادی از جوشکاری های صنعتی از پوشش صفحات بزرگ تا فرم دهی صفحات مرکب برای استفاده در ساختمان مخازن تحت فشار و مبدل های حرارتی توسط این روش به نحو بهتری صورت می گیرد، اثرات نامطلوب گفته شده، تحت الشعاع قرار گرفته و کاربرد این روش افزایش یافته است.
● تاریخچه و سیر پیشرفت جوشکاری انفجاری
گرچه جوشکاری انفجاری در قرن حاضر روشی شناخته شده است، اما روش های متداول جوشکاری که هم اکنون برای اتصال قطعات مختلف به کار می روند، از سه هزار سال پیش از میلاد شناخته شده بودند. تا قرن نوزدهم تنها روش اتصال قطعات به یکدیگر، روش فورجینگ (آهنگری) بود تا اینکه با پیدایش باطری های الکتریکی، ژنراتورها و استفاده از اکسیژن و استیلن، فرایند جوشکاری به روش ذوبی اختراع شد و تاکنون با ابداع روش های نوین جوشکاری پیشرفت های زیادی در این زمینه صورت گرفته است که از آن جمله می توان به جوشکاری قوسی بافلاکس محافظ، جوشکاری با پرتو الکترون ها و جوشکاری با لیزر اشاره کرد.
جوشکاری انفجاری بعد از جنگ جهانی اول موردتوجه قرار گرفت. در طول این جنگ، مشاهده شد تکه هایی که از متلاشی شدن پوشش فلزی گلوله های توپ یا بمب، با سرعت خیلی زیاد رها می شدند، در تیرهای فولادی و دیگر سطوح فلزی فرو می رفتند، اما در آن زمان هیچ برخورد علمی با این موضوع نشد. اولین کسی که جوشکاری تحت سرعت بالای برخورد را مورد توجه قرارداد «کارل» بود. او در آزمایش های خود، دو نیمه برنج سخت که توسط مواد منفجره و تحت سرعت بالا به یکدیگر برخورد کرده بودند را مورد بررسی قرارداد و متوجه شد که این اتصال بر اثر ذوب به وجود نیامده است بلکه توسط مکانیزم جوش در فاز جامد تشکیل شده است و عامل اتصال دو قطعه، ایجاد موج در سطح مشترک آنها بوده است.
● مکانیزم جوشکاری انفجاری
جوش انفجاری، تحت ضربه ای مایل و با سرعت بالا انجام می گیرد. به این ترتیب که انفجار باعث می شود تا یک موج ضربه ای مایل در فصل مشترک قطعات ایجاد شود. همین امر موجب می شود فلز جامد به صورت سیال رفتار کند. بر اثر همین ضربه، قشر جهنده ای از ذرات فلز با سرعت زیاد در سطح دو فلز تشکل می شود که به آن جت فلز گویند و باعث تمیزشدن سطح دو صفحه از اکسید و مواد خارجی شده و بر اثر فشار حاصل از انفجار، عمل اتصال انجام می پذیرد.
فرم کلی یک جوش انفجاری در شکل (۱) نشان داده شده است. در این شکل، صفحه بالایی موسوم به «صفحه پرنده» است که با زاویه ? نسبت به صفحه زیرین موسوم به «صفحه ساکن» قرار داشته و صفحه ساکن نیز روی یک تکیه گاه به نام سندان قرار دارد. سطوح فوقانی صفحه پرنده، توسط یک لایه ضربه گیر محافظت می شود و این قشر ضربه گیر می تواند از لاستیک پلی تن یا مقوا و یا حتی یک قشر ضخیم رنگ باشد. یک لایه از مواد منفجره به صورت ورقه ای و یا به شکل پودری، بر روی قشر محافظ قرار می گیرد.
فشار زیاد برخورد دوصفحه و امواج حاصل از انفجار، باعث به وجود آمدن نیروی زیاد می شود، به طوری که از مقاومت فلز در ناحیه تماس، می توان صرفنظر کرد و ماده را همانند یک سیال درنظر گرفت. بنابراین لازم است با فلز همانند یک سیال رفتار شده و در محاسبات همانند یک سیال عمل شود. اندازه سرعت صفحه پرنده، به نوع و میزان و همچنین چگالی ماده انفجاری بستگی دارد.
شکل۲ زمان کوتاهی پس از انفجار را نشان می دهد. قبل از اینکه موج به انتهای خرج برسد، جهت سرعت صفحه پرنده پس از انفجار، به سهولت قابل تشخیص نمی باشد.
برای انجام جوشکاری انفجاری چند شرط وجود دارد. یکی از آنها این است که وقتی صفحات به صورت موازی قرار می گیرند شرایطی به وجود آید که هوای تولیدشده توسط جت فلز بتواند از ناحیه فصل مشترک قطعات خارج شود. این جت فلز باعث تمیز شدن سطوح دوصفحه فلز از قشر اکسید و مواد زائد خواهد شد و به صورت پاشش فلزی ظاهر شده و باعث کاهش جرم جزئی می شود.
● موج های فصل مشترک قطعات
برای درک بهتر موج هایی که در فصل مشترک قطعات ایجاد می شود، همچنین تحلیل ریاضی فرایند فوق، اهمیت مشاهده جریان روشن می شود. گرچه جوش با فصل مشترک مستقیم نیز امکان تولید دارد، اما در شرایط جوشکاری، موج ها سبب استحکام جوش خواهند شد.
یکی از روش های مشاهده موج های فصل مشترک این است که تعداد زیادی لایه های فلزات مختلف را روی هر دو صفحه پرنده و ساکن، توسط آبکاری الکتریکی به وجود آورده و پس از عمل جوشکاری، توسط مشاهده متالورژیکی، موج ها را مشاهده کرد.
دومین گروه از مکانیزم های مشاهده امواج، این است که شرایط را کاملاً شبیه سازی کرده و همان شرایط را از طریق جریان های مختلف سیالات مشاهده می کنند. برای این کار، از جریان سیالاتی که با سرعت های مختلف حرکت می کنند، استفاده می شود. این روش مشاهده امواج در شکل (۳) مشاهده می شود.
شکل موج ها به عدد رینولدز جریان بستگی دارد. برای Re=۵۵ یک جریان کاملاً توسعه یافته خواهیم داشت، اما با افزایش عدد رینولدز، الگوی جریان غیرمنظم و مغشوش می شود همان طوری که از شکل(۳) مشخص است در سرعت های بالای (VF) وقتی که فشار برخورد بسیار بالاست، می توان جریان را نیوتنی با تقریب خوب فرض کرد.
عدد رینولدز برای صفحاتی که از یک جنس باشند، به صورت:
و برای حالتی که صفحات از دو جنس مختلف باشند، به صورت مقابل محاسبه می شود:
که در آن H سختی فلز و برحسب (N/m۲)، VF سرعت صفحه پرنده (m/s) و f چگالی برحسب (kg/m۳) است.
همان طور که قبلاً نیز گفتیم، تشکیل جوش انفجاری به سرعت انفجار و در نتیجه سرعت صفحه پرنده بستگی دارد و می بایستی توجه شود که از حدی نیز بیشتر نباشد و کمتر از سرعت صوت در فلزات مورد جوشکاری (تقریبا km/s۴) باشد.
در آزمایشاتی که صورت گرفته است، مشخص شده که اگر سرعت انفجار km/s۷ باشد، باعث فشار ضربانی بسیار بزرگی می شود که تاثیرات قابل توجهی در مقاومت کششی قطعات داشته و پدیده ای به شکل از هم گسیختگی را به وجود می آورد.
● برخی کاربردهای جوشکاری انفجاری
یکی از گسترده ترین کاربردهای جوشکاری انفجاری، روکش دهی صفحات مسطح است که در مورد صفحات بزرگ به دلیل برخی مشکلات (دفرمه شدن و پیچیدگی) محدود می شود، به طوری که روکش دهی فلزات تنها توسط غلطک کاری یا جوشکاری لایه ای امکان پذیر است.
معمولاً هدف از پوشش دهی صفحات با صفحه ای از جنس دیگر، نیاز به مقاومت در برابر خوردگی، بهبود انتقال حرارت، بالابردن مقاومت یا استحکام قطعه، بهبود خواص الکتریکی و غیره است. معمولاً برای فرایندهای شیمیایی، از پوشش هایی گران قیمت نظیر نیکل، فولاد ضدزنگ، تیتانیم و... استفاده می شود. مثلاً، اگر بخواهیم از فولاد ضدزنگ در مخازن استفاده کنیم و مخزن را یکپارچه بسازیم، هزینه زیادی صرف کرده ایم. در صورتی که ساخت مخزن توسط لایه ای نازک از این فولاد به صورت پوششی روی فولاد معمولی و توسط جوشکاری انفجاری، هزینه را بسیار پایین می آورد.
▪ مزایای جوشکاری انفجاری را می توان به صورت زیر فهرست کرد:
ـ ساخت مخازن از ۲ لایه تا چند لایه
ـ اتصال فلزات غیرهمجنس، مثلاً فولاد و آلومینیم، در صنایع کشتی سازی نتایج خوبی را ارائه کرده است.
ـ جوشکاری فلزات با درجات ذوب متفاوت که نمی توان توسط جوشکاری ذوبی آنها را به هم جوش داد.
ـ کاهش هزینه های اتصال قطعات، به ویژه قطعات بزرگ.
گفتیم که یکی از گسترده ترین کاربردهای جوشکاری انفجاری در روکش دهی صفحات مسطح است، اما کاربردهای بسیار دیگری نیز می توان برای آن درنظر گرفت که برخی از آنها عبارتند از:
ـ روکش دهی صفحات مسطح
ـ جوشکاری سطوح استوانه ای
الف) جوشکاری داخلی استوانه های هم مرکز
ب) روکش دهی داخلی و خارجی استوانه ها
پ) روکش دهی نازک ها
ت) جوشکاری لوله به صفحه
ث) جوشکاری سربه سر لوله به لوله
۳) جوشکاری خطی لب به لب صفحات مسطح
۴) جوشکاری مقاطع توخالی (رادیاتورها)
۵) روکش دهی سیم ها و مفتول ها
سوالات جوشکاری انفجاری
1-جوشکاری انفجاری را تعریف کنید؟
فرآيند جوشكاري حالت جامد است كه با سرعت زياد ضربه اي به قطعات كارحاصله از انفجار كنترل شده جوش را به وجود مي آورد.
2- اجزاء مختاف جوشکاری انفجاری را نام ببرید؟
1:فلز مبنا (پايه) 2:فلز يك يا چند لايه(اصلي) 3:مواد منفجره
3- خواص ماده منفجره را نام ببرید وبه چه عواملی بستگی دارد؟
مواد منفجره در جوشكاري انفجاري امكان انفجار را با سرعت 6500ft/s تا9800ft/s ) 2000 تا 3000 m/s ( مي دهد و آن عموما نياز به ايجاد شرايط ضربه مورد نياز وبراي شرايط بهينه جوشكاري دارد.سرعت انفجار بستگي به تركيبات،ضخامت وبسته بندي با شدت بارگزاري دارد.
4- به وسیله جوشکاری انفجاری چه قطعاتی را می توان جوشکاری نمود؟
1 روکش دهی صفحات مسطح
2 جوشکاری سطوح استوانه ای
الف) جوشکاری داخلی استوانه های هم مرکز
ب) روکش دهی داخلی و خارجی استوانه ها
پ) روکش دهی نازک ها
ت) جوشکاری لوله به صفحه
ث) جوشکاری سربه سر لوله به لوله
۳) جوشکاری خطی لب به لب صفحات مسطح
۴) جوشکاری مقاطع توخالی (رادیاتورها)
۵) روکش دهی سیم ها و مفتول ها
نکته: در این روش فقط قطعاتی قابل استفاده هستند که در هنگاه تغییر شکل نشکنند (فلزات شکننده قابل استفاده نمی باشند)
5- مزایای جوشکاری انفجاری را می توان به صورت زیر فهرست کرد:
ـ ساخت مخازن از ۲ لایه تا چند لایه
ـ اتصال فلزات غیرهمجنس، مثلاً فولاد و آلومینیم، در صنایع کشتی سازی نتایج خوبی را ارائه کرده است.
ـ جوشکاری فلزات با درجات ذوب متفاوت که نمی توان توسط جوشکاری ذوبی آنها را به هم جوش داد.
ـ کاهش هزینه های اتصال قطعات، به ویژه قطعات بزرگ
6- نقاط مختلف شکل زیر را نام ببرید؟
